فتنه دجال

روزی امیرالمؤمنین‌علیه السلام به مردم فرمود: «قبل از این که مرا نیابید از هر چه می‌خواهید از من سؤال کنید، همانا علم فراوانی در سینه من جمع است و این علوم را حبیبم رسول خداصلی الله علیه وآله به من خبر داده است.»

 در این هنگام صعصعة بن صوحان برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین! دجّال در چه زمانی قیام می‌کند؟ امیرالمؤمنین‌علیه السلام فرمود: «ای صعصعه بنشین، خدا از سخن و نیّت [ و مقام] تو آگاه است، [ زمان آن را نمی‌توان گفت] و لکن علامات و نشانه‌ها و رخدادهای ناگواری که قبل از آن خواهد بود و پیاپی در یک سال واقع خواهد شدرا اگر بخواهی برای تو می‌گویم.»

 صعصعه گفت: یا امیرالمؤمنین! سؤال من نیز از نشانه‌های دجّال است. امیرالمؤمنین‌علیه السلام فرمود: «ای صعصعه! بیدار باش که دجّال هنگامی خواهد آمد، که مردم نماز را ضایع کنند، در امانت خیانت نمایند، دروغ را حلال بشمارند، اهل ربا و رشوه باشند، ساختمان‌های بلند و باشکوهی بنا کنند، هوسرانی نمایند، دین خود را به دنیا بفروشند، ریختن خون یکدیگر را سبک بشمارند، حلم و بردباری را ضعف و ناتوانی پندارند، ظلم را فخر بدانند، امرا و فرماندهان آنان فاجر و فاسق باشند، وزرا و امنای آنان خیانت‌کار باشند، علمای آنان فاسق شوند، ظلم آشکار شود، طلاق فراوان گردد، مرگ ناگهانی زیاد شود، قرآن را زینت کنند، مساجد را زیور نمایند، مناره‌های مساجد بلند شود، قلب‌ها خراب گردد، عهدها و پیمان‌ها شکسته شود، آلات موسیقی و طرب به کار گرفته شود، شراب و زنا آشکار شود، خائن امین شمرده شود، امین را خیانتکار بدانند، زن‌ها از حرص به دنیا با مردها در تجارت همراه شوند، بر زین‌ها و استرها [ و مرکب‌های متداول] سوار شوند، سلام را برای شناسایی انجام دهند، شاهد فضولاً شهادت بدهد، مردم لباس میش بپوشند و در باطن گرگ و درّنده باشند، قلوب مردم از هر چیز تلخی تلخ‌تر و از هر مرداری بدبوتر باشد، در چنین زمانی تو باید فریاد برآوری و بگویی: "نجات نجات نجات، فرار فرار فرار"، و از آن مردم فرار نمایی.»

 سخن امیرالمؤمنین‌علیه السلام که به اینجا رسید اصبغ بن نباته برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین! دجّال چیست؟

 امیرالمؤمنین‌علیه السلام فرمود: «ای اصبغ! نام دجّال، صیفی بن عائد [ صائد بن صید] است، شقی و بدبخت کسی است که او را تصدیق کند، و سعید و خوشبخت کسی است که او را تکذیب نماید، او در عقبه‌ای در شام به نام عقبه افیق چون سه ساعت از روز جمعه می‌گذرد به دست کسی که حضرت مسیح پشت سر او نماز می‌خواند کشته خواهد شد

 سپس فرمود: «آگاه باشید که پس از آن "طامّه کبرا" واقع می‌شود و خورشید از

مغرب طلوع می‌کند در حالی که به صورت کوره‌ای از آتش خواهد بود، و در آن روز مطابق فرموده قرآن «...لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فی إیمانِها خَیْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ»1 "ایمان کسی که از پیش ایمان نیاورده و عمل نیکی انجام نداده برای او سودی نخواهد داشت" و توبه کسی پذیرفته نخواهد شد، و عملی به درگاه خدا بالا نخواهد رفت و برکات آسمان قطع خواهد شد!!!»

 سپس فرمود: «حبیب من رسول خدا

صلی الله علیه وآله از من پیمان گرفته که خبرهای بعد از آن را بازگو نکنم.»2

 رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: «کسانی که با ما خانواده دشمنی داشته باشند خداوند آنان را در قیامت یهودی محشور می‌نماید.» گفته شد: یا رسول اللَّه! گر چه گوینده شهادتین باشند؟ فرمود: «آری، شهادتین تنها از ریخته شدن خون آنان و پرداخت جزیه و مالیات جلوگیری می‌کند.» سپس فرمود: «کسی که دشمن ما خانواده باشد خداوند او را یهودی محشور می‌نماید.» گفته شد: برای چه؟ فرمود: «چنین کسی چون دجّال را درک می‌کند به او ایمان خواهد آورد.»3

 امیرالمؤمنین‌علیه السلام درباره دجّال می‌فرماید: «ای مردم آگاه باشید که بیشتر پیروان دجّال زنازاده و اهل تاج و تجمّل می‌باشند، آگاه باشید که آنان یهودی‌ها هستند - لعنت خدا بر آنان باد

 سپس فرمود: «دجّال [ همانند مردم] می‌خورد و می‌آشامد ... دید چشم او زیاد است و چشم راست او اعور و نابیناست؛ [ او خود را خدای مردم معرّفی می‌کند] در حالی که خداوند اعور نیست و چیزی نمی‌خورد

 تا این که فرمود: «و چون دجّال خروج می‌نماید، بلا همه شهرها را می‌گیرد و

دجّال چهل روز عمر خواهد نمود که روز اوّل آن به اندازه یک سال است و از روزهای دیگر آن کاسته می‌شود تا این که آخرین روز عمر او مانند روزهای متعارف خواهد بود

 سپس فرمود: «دجّال به همه روی زمین قدم می‌گذارد، جز مکّه و مدینه و بیت المقدس؛ در آن هنگام حضرت مهدی‌علیه السلام وارد بیت المقدس می‌شود و بر مردم امامت می‌کند، و چون روز جمعه می‌رسد و نماز جمعه برپا می‌شود، عیسی بن مریم‌علیه السلام از آسمان نزول می‌نماید در حالی که بر تن او دو لباس قرمز و نورانی است؛ گویی از سر او روغن می‌ریزد. او مردی زیبا و اشبه به پدر شما ابراهیم خلیل الرّحمان‌علیه السلام می‌باشد، و چون حضرت مهدی‌علیه السلام عیسی بن مریم را می‌بیند به او می‌فرماید: ای فرزند بتول [ مریم]! تو بر مردم امامت کن تا مردم به تو اقتدا کنند.

 حضرت عیسی‌علیه السلام می‌فرماید: "این جماعت برای تو است و تو باید بر مردم امامت کنی." پس حضرت مهدی‌علیه السلام جلو می‌ایستد و مردم به او اقتدا می‌کنند و عیسی‌علیه السلام نیز به او اقتدا می‌نماید و با او بیعت می‌کند. سپس حضرت عیسی‌علیه السلام حرکت می‌نماید و چون به دجّال برخورد می‌نماید، به او ضربه‌ای می‌زند که همانند مس گداخته ذوب می‌شود، و زمین احدی از پیروان دجّال را نمی‌پذیرد، و هر سنگی و هر درختی به پیروان حضرت مهدی‌علیه السلام می‌گوید: "کافری در پشت من پنهان شده؛ او را بکشید."...» 4

انعام / 158. 1

نهج السّعادة: 3 / 438؛ دستور معالم الحکم لإبن سلامه / 105؛ بحارالأنوار: 52 / 192.2

محاسن / 90 ؛ بحارالأنوار: 52 / 192.3

معجم احادیث المهدی علیه السّلام:.4