اخلاص یعنی حالت اضطرار دائم

 همه زندگی ما عبادت است، دائم داریم عبادت می کنیم. یا عبادت الله و یا عبادت ابلیس و اولیاء طاغوت.

حال سوال اینست آیا ما عبادت غیر خدا داریم یا نداریم؟ آلهه ای غیر خدا داریم؟ بله فراوان.

 البته الحمد الله در پرتو نور امیر المومنین(ع) شرک جلی نداریم؛ همه شرکهایمان شرک خفی است.

 از این شرک خفی باید نجات پیدا کنیم. اگر کسی خودش را به امیرالمومنین(ع) سپرد، امیرالمومنین(ع) او را سلمان می کند. موحد می شود. از آن موحدهایی که همه عالم باشد و نباشد، برای او برابر است.

آن چیزی که باید از امیرالمومنین(علیه السلام) ، مقام توحید است. این است که انسان باید توحید و ایمان در وجودش مستقر شود. آن حالت غریقی که قرآن مثال می زند، باید در ما دائمی باشد.

 اگر اینطور شد، خالص هستیم. اگر دائمی نشد، خالص نیستیم. اگر ما روی زمین که نشستیم، زمین هم آرام است، حالتمان، حالت آن غریق بود، این می شود اخلاص. یعنی علی الدوام مضطر به خدای متعال بودیم، علی الدوام خدا را دیدیم، با همه وجودمان حالت اضطرار داشتیم، این می شود اخلاص.

 انسان اگر پایش را از خانه امیرالمومنین(ع) بیرون گذاشت، هزار تا شرک در دلش پیدا می شود. رسیدن به مقام توحید، باید ذیل معلّم توحید باشد. حال ما که دچار شرک شدیم، چه کنیم؟ باید استغفار کنیم. توبه کنیم. این استغفار و توبه چیست؟ توبه در امر توحید و ولایت است. توبه لطیف است. لازم نیست که کسی گناه کبیره داشته باشد. توبه حرکت به سوی خدا واهلبیت است  توبه تقرب الی الله است . ما دچار ظلمت های شرک خفی هستیم وچشم وگوش ودل

مان کور است از نور ولایت ...

الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور والذین کفروا اولیائهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات ...

اگر وارد وادی نورانی ولایت شویم همه اش نوراست ونا خالصی ندارد

در حدیث سلسة الذهب میفرماید :

((کلمة لا اله الّا الله حصنی فمن دخل فی حصنی امن من عذابی بشرطها وشروطها وانا من شروطها)) ،

ودر روایت دیگری داریم

((ولایة علی بن ابیطالب حصنی))

کلمة لا اله الّا الله حصنی...»  وادی توحید حصن خداست. هر کس وارد این وادی توحید شد، وارد این حصن شد، هیچ عذابی ندارد، «أَمِنَ مِن عَذابی»، یعنی در وادی ایمن است.

روز قیامت هم که زمین می لرزد، آرامِ آرام و مطمئن است. ولی اگر وارد وادی توحید نشد، اینطور نیست. تا وقتی که سماورش روشن و آشپزخانه اش گرم است، خیالش راحت است. همین که نفت سماورش تمام شد، می ترسد. حق هم دارد، چون پایش را از وادی توحید بیرون گذاشته است. مضطرب است. پول جیبش تمام می شود، مضطرب است. لازم نیست اتفاق دیگری بیفتد.

چون یک کلمه بیش نیست: «کلمة لا اله الّا الله حصنی...».

مگراین پول تکیه گاه شما بود که حالا که تمام شده، غصه می خورید؟

 اینها شرک های خفی ما است. به تعبیر دیگر «ولایة علی بن ابیطالب حصنی...»، وادی توحید، وادی ولایت است. امیرالمومنین(ع) باب الله است. حبیب الله است، وجه الله است، ید الله است..

به مضمون حدیث شریف که امام علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمودند وانا من شروطها

یعنی قبول ولایت من از شروط ورود در حصن حصین الهی است این مِن یعنی از شروطش است پس شرائطی دارد وآن قبول ولایت همه اهلبیت است معرفت وقبول ولایت امام زمان است

پس برای ورود به وادی اخلاص ولایت باید امام زمان را شناخت

حدیث مورد اتفاق شیعه وسنی مروی از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله است که میفرماید :

(( من مات ولم یعرف امام زمانه مات میتة الجاهلیه ...)) 

هرکس بمیرد وامام زمانش را نشناسد به مرگ اهلیت مرده است

برائت از هر جبت وطاغوت و چیزی که ما برای خود بت کرده ایم وبه او تکیه داریم

تکیه وامید داشتن به خدای علی اعلی وآن کسانی که او امر کرده واطاعت وقبول ولایتشان را عین اطاعت وقبول ولایت خودش قرار داده است

انما ولیکم الله و رسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلاة ویوءتون الزکاة وهم راکعون

اطیعوا الله واطیعوا الرسول واولی الامر منکم